در اساطیر مصر و یونان باستان افسانه هایی از ایجاد اشیاء و ربات هایی که دارای هوش مصنوعی هستند وجود دارد و نشان می دهد انسان از ادوار گذشته اندیشه خلق اجسام هوشمند را در ذهن خود می پرورانده است.
در طول قرن ها، متفکران و فیلسوفان بزرگی مانند ارسطو تا سایر اندیشمندان مانند توماس بیز از منطق زمان خود برای توصیف فرایندهای فکری انسان استفاده و پایه ای برای درک مفاهیم هوش مصنوعی ایجاد کرده اند.
اواخر قرن 19 و نیمه اول قرن 20: تحقیقات هدفمند باعث اختراع دستگاه پیشرفته ای بنام کامپیوتر شد. در سال 1836 ، ریاضیدانان دانشگاه کمبریج ، چارلز بابیج و آگوستا آدا بایرون کنتس لاولیس ، اولین طرح را برای ساخت یک ماشین قابل برنامه ریزی ارائه کردند.
دهه 1940 میلادی: جان فون نویمان(von Neumann János) ریاضیدان دانشگاه پرینستون معماری یک رایانهٔ ارقامی که از دو بخش پردازش مرکزی و حافظهٔ مجزا تشکیل می شد را طراحی کرد و وظیفه آن نگه‌داری اطلاعات و دستورالعمل‌ها در حافظه دستگاه بود. همچنین وارن مک کالچ و والتر پیتس پایه و اساس شبکه های عصبی را پایه گذاری کردند.
دهه 1950 میلادی: در این دهه با ظهور رایانه های پیشرفته تر ، دانشمندان می توانستند ایده های خود را در مورد هوش ماشینی آزمایش کنند. آلن تورینگ(Alan Turing) ریاضیدان انگلیسی یک روش را ابداع کرد که برای تعیین امکان هوشمندی در یک سیستم رایانه استفاده می شد. مک کارتی کسی بود که اولین بار اصطلاح هوش مصنوعی را برای کامپیوترهای هوشمند بکار برد.
در تابستان سال 1956 در کالح دارتموث کنفرانسی شکل گرفت که توسط آژانس پروژه‌های تحقیقاتی دفاعی پیشرفته (DARPA) حمایت می‌شد، محققین برجسته حوزه علوم کامپیوتر و ریاضیات از جمله پیشروان هوش مصنوعی مانند: مینسکی و مک کارتی(John McCarthy) حضور داشتند.کنفرانس کالج دارتموث انعکاس وسیعی در جهان داشت، سردمداران حوزه نوپای هوش مصنوعی وعده دادند که برنامه هوشمندی را در دست طراحی دارند که می تواند معادل توانایی مغز انسان عمل کند و این فناوری به زودی در دسترس قرار خواهد گرفت. زمان زیادی نگذشت که آنها توانستند پشتیبانی گسترده دولتی و صنعتی را جذب کنند.
